Jokjakarta
Door: Pieter en Jacqueline
Blijf op de hoogte en volg Pieter
03 Augustus 2013 | Indonesië, Yogyakarta
Lange reis van Prangandaran naar Jokjakarta, onderbroken door een boottocht van 2 uur. Maar dan heb je ook wat! Ons hotel is een tropisch paradijs midden in de stad. Gezellig contact met andere Nederlanders. Lieuwe van 3 jaar, die zo graag haaien weggooit in het zwembad en laat opduiken door onze kinderen en een ouder echtpaar (82 jaar), die genieten van hun zoveelste reis door dit land.
Bij het eten laten de twee Duitsers naast ons een biertje halen op de markt. Maar 3 euro vinden ze teveel. Ze hebben zelf op de markt minder betaald, dus... weigeren ze te betalen en lopen ze woedend weg. We noemen ze Moffel en Biertje. De eerste bijnaam is gegeven.
De Indonesiërs zijn juist erg vriendelijk. Jammer alleen dat ze niet doorhebben dat alle 500000 inwoners even vriendelijk zijn. Transport, sir? Bus, sir? Sultans palace, sir? drink, sir? We worden er knettergek van. Onze tactiek: niemand aankijken en net doen alsof je ze niet hoort. Jacqueline glimlacht juist de hele wandeling, "jalan, jalan" roepend tegen de betjak chauffeurs. (wandelen).
Het sultans paleis en de kraton zijn aardig, de Borobudur echt mooi. De rit met een lijnbus naar de Borobudur is erg leuk dankzij de karaoke, het hulpje van de chauffeur die vanuit de bus het verkeer regelt en een lief Indonesisch jongetje die de foto's van onze reisgids bewondert.
Tenslotte vandaag zelf gebatikt in een achteraf steegje. Lekker om wat te doen! Daarna nasi goreng gegeten, gemaakt door de buurvrouw. Oei wat kun je hier lekker eten! Ook in het straatje vlakbij ons hotel vol goede restaurants die dienst doen als ontmoetingsplek voor westerse toeristen.
Pieter en Jacqueline krijgen tot grote ergernis van de kinderen telkens de slappe lach als weer een nieuwe chauffeur wordt voorgesteld. Ze kunnen hier namelijk de v en de x niet uitspreken. Elke chauffeur wordt dan ook voorgesteld als " this is your new druiper sir".
Morgen (zondag) naar de Bromo en via Kalibaru door naar Bali. Vast lang geen internet. Tot over een paar dagen!
Bij het eten laten de twee Duitsers naast ons een biertje halen op de markt. Maar 3 euro vinden ze teveel. Ze hebben zelf op de markt minder betaald, dus... weigeren ze te betalen en lopen ze woedend weg. We noemen ze Moffel en Biertje. De eerste bijnaam is gegeven.
De Indonesiërs zijn juist erg vriendelijk. Jammer alleen dat ze niet doorhebben dat alle 500000 inwoners even vriendelijk zijn. Transport, sir? Bus, sir? Sultans palace, sir? drink, sir? We worden er knettergek van. Onze tactiek: niemand aankijken en net doen alsof je ze niet hoort. Jacqueline glimlacht juist de hele wandeling, "jalan, jalan" roepend tegen de betjak chauffeurs. (wandelen).
Het sultans paleis en de kraton zijn aardig, de Borobudur echt mooi. De rit met een lijnbus naar de Borobudur is erg leuk dankzij de karaoke, het hulpje van de chauffeur die vanuit de bus het verkeer regelt en een lief Indonesisch jongetje die de foto's van onze reisgids bewondert.
Tenslotte vandaag zelf gebatikt in een achteraf steegje. Lekker om wat te doen! Daarna nasi goreng gegeten, gemaakt door de buurvrouw. Oei wat kun je hier lekker eten! Ook in het straatje vlakbij ons hotel vol goede restaurants die dienst doen als ontmoetingsplek voor westerse toeristen.
Pieter en Jacqueline krijgen tot grote ergernis van de kinderen telkens de slappe lach als weer een nieuwe chauffeur wordt voorgesteld. Ze kunnen hier namelijk de v en de x niet uitspreken. Elke chauffeur wordt dan ook voorgesteld als " this is your new druiper sir".
Morgen (zondag) naar de Bromo en via Kalibaru door naar Bali. Vast lang geen internet. Tot over een paar dagen!
